Mijn dochter noem ik later Pilsjedrónkenbier en mijn zoon Leuvenenlatenleyven, als een eerbetoon aan de onuitspreekbare namen van IJsland. Nee, geintje. Björk Guðmundsdóttir, Sigur Ros en Jónsi Birgisson voeren met hun raadselachtige muziek al jaren de hitlijsten van mijn Spotify aan. Hun nummers doen me wegdromen van ijzige stiltes en woeste bloedbanen, de IJslandse poëzie van het noorderlicht waarop ik al eens een winter mijn fototoestel mocht loslaten.

Komende zomer staat een nieuwe afreis naar dit onherbergzame maanlandschap op de planning. In een warmer seizoen verwacht ik dat de republiek van het mysterieuze licht meer van zijn groene kleurenpracht en zwarte stranden toont en zijn rotsen en kloven zich niet te schuw terugtrekken onder een tapijt van ijs. Samen met de avonturiers van Travelbase gaan we The Iceland Trail temmen. Ik hoorde dat er nog plaatsjes vrij zijn deze zomer, voor wie samen met mij gletsjers en vulkanen wil beklimmen.

De mooiste wandeltocht van IJsland

Één van mijn favoriete foto-objecten is de waterval (je scoort er niet bepaald mee op café, maar het is toch al stoerder dan pony’s en paalhutjes, in beeld brengen, niet?). Laat IJsland nu net dé bestemming zijn voor warmwaterbronnen, gletsjermeren met roepnamen als Fjallsárlón en Jökulsárlón en watervallen die de namen Skogafoss en Kvernufoss in je oor fluisteren. Yannickóss is al onderweg!

Superhike: de Laugavegur route

Wat staat er op de planning? Ondermeer de Laugavegur Route, naar het schijnt één van de wandelroutes wereldwijd die je gedaan moet hebben. Het vertrek is gepland in Landmannalaugar en vandaar uit verken je de prachtige panorama’s van deze kleine ijsplaneet om weer uit te komen in de bewoonde wereld van Þórsmörk. De wandelmicrobe heeft me nog niet echt besmet, bij uitzondering durf ik al eens rond een Frans meer in de Morvan stappen, maar doorgaans verkies ik de 4×4 om in de natuur te ravotten. Niettemin kijk ik enorm naar de Laugavegur uit.

Tijdens de tocht trek je in vijf etappes van shelter naar shelter waar je overnacht in een tentje, soms naast een warmwaterbron om de verzuurde enkels in te laten weken. Voor deze middelmatige inspanning word je gratis beloond met ijzingwekkende vergezichten, natte natuurfenomenen en kokende lava. Dat klinkt sowieso al duizend keer aangenamer dan de laatste keer wanneer ik besloot om daar in de winterse sneeuw van IJsland te kamperen. Dat flikkerende noorderlicht wilde maar niet uit. Het leverde me wel één van de mooiste foto’s van de befaamde aurora borealis op.

Dat noorderlicht blijft me toch fascineren. Polen heeft zijn plaatselijke lichtverschijnsel dat luistert naar de naam Sint-Elmsvuur dat op de hoogste toppen van het reuzengebergte rondspookt, maar nergens anders dan in IJsland had het noorderlicht me bij de lurven. De groene absint bedwelmt de hemelboog en de geesten van zij die er rusteloos onder lopen. Weinig andere natuurstaaltjes krijgen mijn dichterlijke tong zo dronken. Benieuwd hoe ik een zomer in IJsland ga verteren.

Vier jaar geleden besloten we met de auto de ringweg te verkennen en dit jaar nemen we dus de benenwagen om het ruwe binnenland te doorkruisen. Ik ga tussen de velden en bergen waarschijnlijk geen potvissen zien spartelen, maar hopelijk krijg ik wel enkele poolvossen, paardjes en puffins voor de lens. Het is tijd om mezelf weer een duwtje in de rug te geven en op pad te gaan. Tijd om te zingen van Lótmijijslandóntdekkenalsjeblieft.

De foto’s zijn eigendom van The Iceland Trail