Papa droomde al ongeveer zijn hele leven lang van een fietstocht naar Santiago de Compostela. Maar elk jaar opnieuw werden er wel nieuwe excuses gevonden om de tocht niet te doen. Tot mijn broer en ik de koppen bij elkaar staken om daar verandering in te brengen…
Hij werd 70 en mijn broer en ik zouden elk een jaar op wereldreis vertrekken. Ideaal om een schoon cadeautje te fabriceren. We zouden ons eerstvolgende verlof opnemen om 3 weken lang volgwagen te spelen zodat hij zich uitsluitend kon focussen op pedaaltjes trappen. Eten en accomodatie zouden we ook allemaal voorzien. Want Santiago, dat ligt nu niet meteen naast de deur.
Al snel werd duidelijk dat vanuit België vertrekken geen optie is gezien de beperkte tijd die we hadden. Na snelle berekening, zouden we 3 weken nodig hebben als we elke dag rond de 100km afleggen. Vanuit Poitiers vertrekken richting de Landes bij Bordeaux, over de Pyreneeën richting Pamplona, Burgos, Leon en dan doorknallen naar Santiago de Compostela.
Wil je trouwens weten wat volgens papa de mooiste fietstochten in Vlaanderen zijn? Hij schreef zelfs een vervolg op de succesreeks: Trappersgeluk, de mooiste fietstochten van Vlaanderen, deel 2
Fietstocht naar Santiago de Compostela
Is het de moeite? Ja, absoluut. De streek in Frankrijk is echt heel mooi, het gebergte een schone uitdaging en in Spanje wisselt het droge dorre landschap zich af met heel erg mooie hellingen, plateaus en wat gebergtes. Is het zwaar? Ja, dat ook. Cedric en ik hadden de taak volgwagen te spelen maar wisselden dagelijks af: om beurten zou de ene zou fietsen, de andere de praktische dingen regelen. De dag erna andersom. De eerste week voel je dat als niet getrainde fietser enorm, alles stijf en pijn maar uiteindelijk gaat dat wel door. Een goeie fiets (ik raad je meer dan 6 vitessen aan, zeker voor de cols) en een fietsbroek zijn onmisbaar. Verder een goeie portie doorzettingsvermogen en veel water. Het kan nog broeierig warm zijn in september, tot 38 graden.
En chapeau voor ons papa, dat die dat schonekes voor elkaar gebracht heeft. Ik denk met plezier terug aan de liters wijn die gevloeid zijn, het vloeken op de wind die elke dag precies toch tegen zat, de rivier waar we in geplonst hebben, het kasteel waar we sliepen, de barbecue aan de barak, ‘Buen Camino!’ roepen tegen elke pelgrim die je tegenkomt, het vloeken op Google Paps, de reddingen van Google Maps, de Franse picknickpartijtjes, de remblokjes die vlekkeloos hersteld werden, het vloeken op hellingen, het doorweekt geregend worden in de bergen, de openbaring van een dorststillende Aquarius, de Airbnb met te veel honden, de versgeplukte druiven, de saaie lange banen rechtdoor, het vieren van de eerste keer de kaap van 100km op een dag, de ontdekking van het Spaanse nachtleven en vooral de schone momenten van samen stilletjes naast elkaar op die pedalen duwen, met een ultieme apotheose in Compostela.
Het was de moeite.
