Uitbuiken in Bonaire

Mijn eerst postpandemie-reis over de Atlantische plas bracht me naar het hart van de Caraïben. Bon bini na Bonaire (met een zachte “e” aan het einde) of Welkom op Bonaire! Het tropische eiland, omgeven door turquoise water dat wordt bevolkt met gezapige zeeschildpadden en snedige surfers, staat ook bekend om haar fleurige flamingo’s die het been wel eens durven stijf houden.

Bij aankomst charmeerde het eiland me meteen met haar zoutvlaktes, snorkelvriendelijkheid en het gebruiksgemak (als voormalige Nederlandse kolonie spreekt men hier Nederlands), maar het kriebelde al snel om ook de eetcultuur te ontdekken. Dus maakte ik met een gat in mijn maag en een hang naar honger een culinair toertje rond het eiland.

Dat was nog niet zo makkelijk. Op mijn eerste dag in het paradijs vertelde iedereen me ongevraagd waar ik de beste duik- en surfplekken kan vinden. ‘Maar waar vind ik de beste restaurants,’ vroeg ik overal, maar niemand kan me een goed antwoord geven.

Raar, als je weet dat de Nederlandse en Caribische keuken een interessante mengelmoes zijn aangegaan. Ik had me laten vertellen dat je hier net als in Amsterdam een kroketje uit de muur kan halen of bitterballen bestellen, maar ook traditionele karko stobá (stoofpot van zeevruchten) en leguanensoep kan smikkelen. Deze menukaart deed me watertandend verlangen naar Bonaire’s keuken, meer nog dan haar zilte wateren.

Foodtrucks in Bonainre: Is dit de meest idyllische lunch ter wereld?

Slenterend van strand naar strand is het makkelijk om op eilandtijd te leven en je enkel nog bezig te houden met het onderwaterleven. De foodtrucks aan de kustlijn zijn echte strandredders wanneer je door een plotse appelflauwte overvallen wordt.

In dit genre is Kite City Food Truck een echte topplek voor het vlees van de zee. Het menu varieert afhankelijk van de dagvangst waardoor de vis zeewierfris is. Het is meestal een goed teken als je in de rij op lunchuur niet alleen toeristen maar ook locals ziet wachten. De vis is gegarneerd met groenten en kruiden en wordt met een brede glimlach geserveerd. Absolute perfectie

Een andere foodtruck het bezoeken waard is Stoked. De eigenaar transformeerde een oude Engelse dubbeldekker in een restaurant op wielen met een keuken op de gelijkvloers en een rij tafeltjes bovenin met een adembenemend uitzicht op de baai van Kralendijk en Té Amo Beach. Tip: ga voor een vieruurtje, wanneer de inkomende KLM-vlucht vanuit Amsterdam recht boven je hoofd binnen buldert. Zoek naar het wit van de ogen van de kapitein! Hij heeft er net een vlucht van tien uur op zitten.

De kapitein van Kralendijk: de beste cocktail van Bonaire

Kralendijk is de multiculturele stad van Bonaire en heeft daarom een internationale keuken. Meteen voelde ik de avontuurlijke Anthony Courbain in mezelf tot leven komen. Cuba Compagnie werd al gauw een van mijn favorieten. Zalig terras om mensjes te kijken op het ritme van de salsa.

En in Ocean Oasis Beach Club brengen de palmbomen, rotan en witte gordijnen regelrechte Ibiza vibes. Deze trendy strandbar serveerde bovendien heerlijke tapa’s en de mooiste zonsondergangen. De gekste strandvogels boden verstrooiing voor mijn overspannen stadshartje.

Ga voordat je vertrekt alsjeblieft langs flamboyante Eddy Trenidad en zijn eclectische Tiki & Co. Hij is de echte smokkelkapitein van Kralendijk. Eddy ruilde Bonaire kort voor de Verenigde Staten om cocktails te shaken om vervolgens in Den Haag de beste cocktailbar van Nederland te openen. Uiteindelijk keerde hij met een valies vol ervaring en likeuren terug naar zijn geliefde Bonaire.

De slokdarm van Rincón: gezellige lokale cafeetjes in Bonaire

Waar Kralendijk nog modern aanvoelt, staat de klok stil in Rincón. Caraïbische muziek begeleidt de dagelijkse besognes van de buurtbewoners die hun delicatessen uitstallen voor de grijpgrage curieuzeneus. Op mijn terugweg van het Gotomeer stopte ik bij Kos bon so voor een fles water. Het was verzengend heet buiten, maar deze plek was uitnodigend genoeg om me naar binnen te loodsen. Onverwacht bleef ik hangen voor het avondeten dat ik al vingerlikkend opat tussen de locals. Denk aan gefrituurde kip met rijst, varken met rijst of de dagelijkse special met rijst of bonen. Simpele kost maar smakelijk en dat voor een al even simpele prijs van tien dollar.

Om de echte smaken van Bonaire te verkennen moet je afzakken naar Posada Para Mira. Bovenop een heuvel met magnifieke uitzichten over de vlaktes kan je hier terecht voor een kaart vol regionale specialiteiten. Ik ging voor karko stobá (stoofpot van schelphoorn, het doet me aan enorme slakken denken) en leguanensoep (het kan toch niets anders smaken dan kikkerbilletjes, toch?).
Nooit gedacht zoiets bijzonders achter de kiezen te krijgen, maar juist voor dit soort grensverleggende reiservaringen zet ik de kamerdeuren van mijn hart wagenwijd open.

Met mijn maag vol weldadige warmte zat ik uit te buiken op Bonaire. Als je dit ook wil meemaken raad ik je wel aan om een reservatie te maken bij de vriendelijke bediening of je favoriete touroperator.

Wie op zoek is naar het paradijs, vindt alvast een puzzelstukje van de weg in Rincón.

Mijn laatste halte in Rincón was een echt juweeltje: The Cadushy Distillery. Eric Gietman verwelkomde me met veel geestdrift om als een missionaris van de alcohol zijn levenswerk te verkondigen. Na een uitleg over het speciale destilleerproces drong hij aan om zijn geheime formule te proeven, waaronder de sterkedrank die voor de Nederlandse koning maakte, waar hij terecht trots op was.

Bonaire benevelde mijn slokdarm keer op keer. En wanneer de sterkedrank mijn ingewanden verwarmde en de zon mij ongenadig zachtjes roosterde, zongen de uitheemse vogels boven mijn hoofd hun merkwaardige liederen. Ze lokten mij opnieuw naar waar ik moest zijn. Wie op zoek is naar het paradijs, vindt alvast een puzzelstukje van de weg in Rincón.