Wanneer ik op een eiland land, voelt het alsof ik voor het eerst tussen de lakens lig met een nieuw lief. Het liefst wil ik haar langs alle kanten aanraken, vastpakken, besnuffelen en mij meester maken.

Elke zijde wil ik gezien hebben, van kop tot teen, van kust naar kust. Ik wil haar ruiken en proeven. Zo ook wanneer onze niet-afgelaste-vlucht-wegens-Corona de daling inzet en de Canarische eilanden opdoemen door mijn raampje in de Atlantische Oceaan.

Het was bang afwachten of we elkaar eindelijk mochten kussen die nacht. Zoetjesaan kleurt de wereldkaart in alle mogelijke tinten geel, donkeroranje en vuurrood. Tot 48 uur op voorhand blijft het onduidelijk of ook zij een rood speldje opgeprikt krijgt en weer afgesloten wordt van wat haar zo lief is: aangeraakt worden door zoveel mogelijk mensen. Het toerisme aller landen neemt een diepe duik en niet alleen de zoveelste bedachte codes, maar ook de cijfers van zij die ervan leven, zwemmen in een bloedrode zee van mislukking en onmacht. Maar daar ligt ze dan, blozend van opwinding en met zoet vlees om in te bijten: Tenerife, onderschat haar niet.

Homo Touristil, waar ben je?

Tijdens de paas- en herfstvakantie staat Tenerife, samen met haar gewillige zusters Gran Canaria en La Palma, met stip op nummer één van de vakantiegaande Belg. Je kan het hen moeilijk kwalijk nemen, ook jij snakt naar een warm lijf om tegenaan te liggen in druiligere herfst- en winterdagen. Netflix and chill, wink-wink. Want ja, een vakantie in Tenerife leest als ‘liggen in de zon op een plastieken strandstoel’. Veel platvloerse minnaars slaan dan ook meteen linksaf bij het verlaten van de luchthaven en trekken richting de Costa Adeje, Los Gigantes of Playa de las Américas om hun bedje te spreiden zonder voorspel of lieve woorden. Het is flirten zondermeer, een waardeloze Tinderdate in een veel te groot hotel.

Nu het massatoerisme op haar dik gat gevallen is, lijken de mastodonten van hotelketens meer op de dansvloer van een foute keet rond een uur of tien in de ochtend. Wie achterblijft, heeft een zware kater, maar de huizen en straten errond herleven weer en halen opgelucht adem. Eindelijk zijn we alleen, de luide bassen vervagen wanneer de deur van het luidruchtige zuiden achter ons dichtvalt. Ze weet het nog niet, maar morgen beleven we de nacht van ons leven.

Ongekraakte schoonheid in het Noorden van Tenerife

De eerste rit is wat ongemakkelijk, we schuifelen wat zenuwachtig heen en weer op de plakkerige autostoel, met het dorre niemandsland als stille toeschouwer van onze eerste blikken naar elkaar. Klein van gestalte is ze, en het duurt dan ook maar een luttel uurtje voor we in San Cristóbal de La Laguna aankomen, een noordelijke gemeente met grootheidswaanzin. Meer dan terecht pronkt dit dorp met haar goed gevulde boezem aan koloniale stedenbouwkundige wonderen en wemelende studentikoze tomeloosheid.

Het is de perfecte uitvalsbasis om onze lust naar ruige rust te stillen, en dat vat het noorden van het eiland meteen netjes samen: ongekraakte schoonheid, ruige ruggen van groen en geen massamens te bespeuren. Op een diepe zucht van ongeveer een kwartier sta je van het stadscentrum in het epicentrum van de groene long van Tenerife, Anaga Rural Park. Deze biosfeer strekt zich wijdbeens uit over het noordelijke deel van het eiland en laat wegen kronkelen door junglewouden en scherpe kliffen, steeds uitmondend in kleine baaien in de oceaan.

Op deze stranden leven de Tenerifeëers en rasechte surfers, halsreikend van golf naar golf. In het weekend kan je spreken van een kleine volksverhuizing van heuvel naar strand, tijdens de week is deze strandenketting ongestoord en kan je stiekem zoenen in de branding van de zee. Ronkende namen als playa Benijo en playa del Draguillo zijn met wat geluk uw privé-strand voor één dag.

Het eiland neemt je mee in een trage wals, met de kustlijn die de danspassen leidt. Een-twee-drie, een-twee-drie, en voor je het weet, tuimel je van strand naar bergdorp naar heuveltop. De roadtrip langs haar flanken is verbluffend en traag glijden mijn vingertoppen van boven naar onder: rondstruinen in La Orotava, je vergapen aan de oceaan, langs Garachico tot in Masca, een verbluffend ravijn met een dorpje dat er dwars doorsnijdt.

De nacht van je leven, recht in het midden van het heelal

Het is als die moedervlek vlak naast haar oog, of het schattige kuiltje wanneer ze lacht. Wat ze ook zegt of doet, wanneer ze raast of slaapt, het vertedert je onbewust elke keer opnieuw wanneer je naar haar kijkt. Dat is wat Mount Teide, de slaperige vulkaan, voor Tenerife is. Het siert haar, zonder zou ze zich ongewild naakt voelen, minder magisch en mysterieus.

Meteen ook het hoogste punt van Spanje, torent deze reus tot aan de sterren van het heelal. Dat laatste mag je ook vrij letterlijk nemen, want het uitkijkplatform Las Cañadas, bovenop de vulkaan, is erkend als Starlight Tourism destination en staat naast Hawaii en Chili in de top van plekken in de wereld met beschermde condities om sterren te kijken.

Zonder overdrijven, ‘s nachts waan je je astronaut die door z’n raampje naar buiten kijkt en de fonkelende hemel ziet voorbijkomen. Dichter bij de sterren kom je niet in Europa dan hier. Het is de nacht van ons leven, eentje van zwoele blikken die tot in je tenen tintelen. De nacht die je alleen in films ziet. De nacht waarvan ik dacht dat ik hem nooit beleven zou, maar vannacht beleefde ik hem met jou.

Tenerife praktisch: tips voor het Noorden

Vliegen kan op 2 luchthavens, de meest populaire is Tenerife South. Het eiland is niet zo groot, van hieruit is het ongeveer een 40-tal minuten rijden naar San Cristóbal de La Laguna en Santa Cruz in het Noorden. Zowel TUI Fly als Brussels Airlines bieden rechtstreekse vluchten aan vanuit Zaventem. Om het eiland op eigen houtje te veroveren, neem je best een huurwagen. De waaier aan verhuurbedrijven is groot.

Slapen deden we in La Laguna Gran Hotel in San Cristóbal de La Laguna, een hotel in het centrum met een lobby die uitnodigt om er iets te lang te blijven hangen, op elk uur van de dag. Op wandelafstand vind je heel wat plekken om te tafelen en te sloeberen, zoals het wonderlijke Restaurante Guaydil, het perfect huwelijk tussen traditioneel en avant-garde cuisine. Wanneer je de noordelijke kust van oost naar west verkent, kan je stoppen in Mesón del Norte voor de pure keuken van het eiland.

Wij verkenden het eiland per auto, maar in elke bocht zagen we dappere wielertoeristen en fikse wandelaars zich op eigen kracht het eiland eigen maken. Hier vind je heel wat info en uitgestippelde wandelroutes, fietstochten en road trips terug.

Trek voor de Teide vulkaan gerust een lange dag uit. Ideaal voor een hike of een stevige klim met de fiets, om tegen golden hour het fantastische maanlandschap in te duiken. Ook met de auto is de weg ernaartoe fenomenaal, de route La Laguna – La Esperanza – El Portillo is een aanrader met views onderweg op Ortuño en Chipeque. Ik beloof je, dit landschap heb je nog nooit van je leven gezien. Blijf plakken tot de avond valt, schuif aan tafel in Parador de las Cañadas en duik dan de nacht in voor uren sterren turen.

Gedurende 4 dagen, waarvan 2 reisdagen, gingen we op speeddate met Tenerife. Voldoende lang om het eiland van kop tot teen te bekijken, te kort om languit te liggen. Een week lijkt ons ideaal.